Pomiędzy sprawowaniem opieki a byciem nadopiekuńczym jest niezwykle cienka granica. O ile w teorii wszystko wydaje się proste, o tyle w praktyce okazuje się trudne. Wielu osobom nadopiekuńczość kojarzy się z trzymaniem seniora pod kloszem ochronnym, czyli np. wykonywaniem wszelkich, nawet najprostszych zadań przez opiekuna. Zaznaczamy, że od początku współpracy warto uczyć osobę starszą podstawowej samodzielności, ułatwiającej codzienność nie tylko opiekunom, lecz także samej zainteresowanej osobie, która czuje się dużo lepiej psychicznie, gdy radzi sobie z podstawowymi obowiązkami domowymi.

Nie popełniaj błędu

Początkujący opiekunowie osoby starszej decydują się na wykonywanie wszelkich czynności za seniora. Nie jest to spowodowane złymi intencjami, a raczej przewrażliwieniem czy chęcią zaprezentowania się z jak najlepszej strony. Skąd popełnianie tych błędów? Opiekunowie nie zawsze właściwie rozumieją definicję troski. Wydaje im się bowiem, że ich praca polega głównie na spełnianiu zachcianek podopiecznego. Zakres ich obowiązków jest jednak całkiem inny. Pamiętajmy, iż opiekun osoby starszej powinien pomagać seniorowi w codziennych czynnościach, których wykonanie bez pomocy jest trudne. Jeśli senior nie ma problemów z samodzielnym zjedzeniem obiadu, powinien to robić sam. Warto się wcześniej zorientować, w czym podopieczny potrzebuje wsparcia, a w jakich sytuacjach radzi sobie samodzielnie.

Dlaczego nie warto być nadopiekuńczym?

Któż z nas, rozpoczynając nową pracę, nie był zestresowany i nie popełnił błędu? Chyba nikt. Pamiętaj, że każdy kolejny dzień pracy to również kolejny dzień nauki. W pierwszych dniach czy tygodniach z pewnością będziesz mieć wyrzuty sumienia, że mało pomagasz swojemu podopiecznemu, a jeśli już to robisz, to w niewłaściwy sposób.Myśląc właśnie w tym kierunku, jesteś o krok od bycia nadopiekuńczym.

Opiekunki dość często poszerzają zakres swoich obowiązków w dobrej wierze. Niestety uzależniają tym samym seniora od swojej pomocy, a to z kolei prowadzi do spadku motywacji niezbędnej do wykonywania jakichkolwiek zadań. Każdy kolejny dzień wyręczania go z poszczególnych czynności sprawi, że przyzwyczai się do tego. Pamiętajmy, że brak aktywności u osoby starszej może spowodować pogorszenie jej stanu nie tylko fizycznego, lecz także psychicznego. Osoby starsze niezażywające ruchu mogą stać się marudne, ospałe oraz przybrać na wadze. Opiekun powinien więc motywować podopiecznego do działania.

Głównym problemem nadopiekuńczych opiekunek jest uczenie swoich podopiecznych, że mogą czuć się bezpiecznie tylko wtedy, gdy będą postępować zgodnie z ich wskazówkami. Nic dziwnego, że tak właśnie się dzieje – osoby w podeszłym wieku często obawiają się samotności. Będą posłuszne opiekunowi, żeby nie zostać odrzuconymi. Jeśli zdecydujesz się na pracę w zawodzie opiekuna osoby starszej, pamiętaj, by nie uzależnić seniora od swojej pomocy – udowodnij, że potrafi więcej, niż mu się wydaje.

Jak się ustrzec przed nadopiekuńczością?

Jak już wspomnieliśmy, opiekun osoby starszej ma za zadanie nieść pomoc podopiecznemu. Wielu seniorów, mimo podeszłego wieku, wszelkie czynności higieniczne jest w stanie wykonać samodzielnie. Jeśli osoba starsza może również pójść sama na spacer czy samodzielnie zjeść posiłek, powinna wykonywać wskazane czynności jak najdłużej. Nawet jeśli Twój podopieczny porusza się przy balkoniku, powinieneś go zachęcać do krótkich spacerów lub wykonywania prostych czynności. Dużo trudniej nie stać się nadopiekuńczą opiekunką osoby starszej leżącej w łóżku. W takiej sytuacji, w zależności od stopnia schorowania podopiecznego, warto go zachęcać chociażby do samodzielnego jedzenia. Niewielki ruch, nawet w łóżku, pomaga eliminować problemy związane z obrzękami czy żylakami.

Tylko skąd wiedzieć, które czynności senior jest w stanie wykonać sam, a których nie? W tym celu warto uważnie obserwować jego zachowanie. Dzięki temu będziesz mógł zostać profesjonalnym opiekunem, dla którego najważniejsza jest opieka, a nie nadopiekuńczość. Wbrew pozorom dobre intencje opiekuna mogą negatywnie wpływać na seniora. Ostatnie chwile życia nie powinny być wegetatywnym oczekiwaniem na śmierć – zadbaj, aby były jak najbardziej radosne.