Czy osoby chore na Alzheimera, zdają sobie sprawę ze swojego stanu?

Odpowiedź na to pytanie jest trudna, bo zależy od etapu choroby i co za tym idzie, całego sposobu postępowania z taką osobą. Na wczesnym etapie chory może zdawać sobie częściowo sprawę ze swojej choroby, a raczej z trudności jakich doświadcza w życiu codziennym, a które wcześniej nie występowały. Inna sprawa czy akceptuje ten stan, nawet w chwilach największej świadomości choroby. Chory może być świadomy swoich trudności na początku choroby. Natomiast na dalszych etapach raczej trudno byłoby dotrzeć z takim komunikatem, bo zwyczajnie chora osoba może po prostu zapomnieć o swojej przypadłości. Bardzo ważną sprawą w życiu chorych na Alzheimera jest to, że zmienia się również życie całej rodziny. W zależności od tego czy ma się dodatkowego opiekuna do osoby chorej czy też nie, domownicy muszą i tak czuć odpowiedzialność za chorego i starać się stworzyć mu przyjazne i wspierające środowisko.

Jak należy się komunikować z osobami cierpiącymi na Alzheimera?

Rozmowa z osobami, które cierpią na tą przypadłość, jest ważna, choć należy do niej odpowiednio podejść. Alzheimer prowadzi do uszkodzeń w mózgu, a to najważniejsza przyczyna zaburzeń pamięci krótkotrwałej. W takiej sytuacji komunikacja jest utrudniona i dlatego trzeba wykazać się dużą cierpliwością i zdobyć wiedzę o tej chorobie, aby wiedzieć jak postępować. Warto wiedzieć, że w miarę rozwoju choroby, zmieniają się też etapy komunikowania się. Jest to postępujące pogorszenie się jakości życia i zmian wynikających z Alzheimera. Pogorszenie nie jest gwałtowne, ale rozwija się w czasie i w zależności od tego, na jakim etapie jest chory, tak trzeba do niego podejść. Na przebieg choroby wpływa wiele czynników i są to indywidualne predyspozycje, aktywność umysłowa, kontakty społeczne, atmosfera w otoczeniu chorego. Liczy się stworzenie bezpiecznej atmosfery i ciągłej opieki dla chorego, aby ułatwić mu funkcjonowanie.

Jak stadium choroby Alzheimera wpływa na sposób komunikacji?

Wyróżnia się trzy stadia choroby: wczesne, średnio zaawansowane i zaawansowane, a jak można się domyślać, im wcześniejszy etap, tym lepiej funkcjonuje chory. Wczesne stadium jest właściwie bezproblemowe i chora osoba dość dobrze rozumie co inni chcą od niej i jest w stanie jasno wyrażać swoje potrzeby. Niemniej jednak, pierwsze objawy Alzheimera dają o sobie znać i w codziennych sprawach chory może wykazywać pewnego rodzaju roztargnienie. Słaba pamięć krótkotrwała sprawia, że zapomina się o zwykłych, codziennych rzeczach jak na przykład gdzie się coś odłożyło lub jaki jest dzień. Z kolei pamięć długotrwała czyli wydarzenia z przeszłości są dobrze zapamiętane. Wyrażanie swoich myśli i szukanie odpowiednich słów bywa już czasem trochę utrudnione, podobnie jak rzeczy, które wymagają większego skupienia się, przykładowo liczenie czy pisanie. Jak powinen zachowywać się opiekun w tej sytuacji? Z wyczuciem i umiejętnie wspierać chorego, jednocześnie dając mu tyle swobody na ile wskazuje jego stan. Dyskretne wsparcie na tym etapie to rola opiekuna. Ponadto dobrze, aby mobilizował chorego do trenowania pamięci i różnych aktywności.

Jak postępować z chorym, który jest na etapie średnio zaawansowanym Alzheimera?

Na tym etapie widać już wyraźnie nasilenie choroby i pogarsza się zarówno pamięć krótkotrwała, jak i długotrwała. Taka osoba ma duże trudności z wysławianiem się, może nie dokańczać zdań, zapominać wątku w połowie zdania lub pytać ciągle o to samo. Co gorsze, powoli pojawiają się problemy ze wskazaniem członków rodziny, a co za tym idzie, opiekuna. Dlatego opiekun powinien już na tym etapie być ciągłym i mocnym wsparciem na każdym polu. Przypominanie o myciu, o posiłkach, to normalna kwestia w tym stadium. Należy brać pod uwagę znaczne pogorszenie nastroju takiej osoby i zmiany w usposobieniu. Opiekun to nie tylko ktoś, kto musi wykonywać czynności higieniczne i pielęgnacyjne, ale i wspierać chorego w jego trudnych i zmiennych nastrojach. Wsparcie fizyczne jest tak samo ważne jak odpowiednie podejście psychologiczne. Empatia i cierpliwość to niezbędne cechy opiekuna osoby chorej na Alzheimera.

Ostatni etap choroby i sposób postępowania

Niestety ostatni etap choroby jest najtrudniejszy zarówno dla samego chorego, jak i opiekuna. Proste czynności są już niemożliwe do wykonania przez chorego i jest on całkowicie zdany na swojego opiekuna. Pojawia się również otępienie i przesypianie dużej ilości czasu. Chory jest całkowicie bezradny i nie ma świadomości co się wokół niego dzieje. Może on mówić pojedyncze zdania, a nawet wcale. Na tym etapie zmiany w mózgu są już tak duże, że nie da się ich powstrzymać, tylko trzeba wspomagać chorego możliwie jak najbardziej. Począwszy od czynności higienicznych, przygotowywania posiłków, jak i próbie kontaktu z chorym, nawet jeśli byłaby ona jednostronna. Chory ze wspierającym opiekunem, który dużo mówi do niego i jest bardzo cierpliwy, zawsze będzie lepiej znosił Alzheimera, niezależnie od stopnia zaawansowania choroby.