Brak apetytu u osób dorosłych i seniorów

Osoby dorosłe i seniorzy są bardzo często zagrożeni niedożywieniem. Opiekunowie, którzy się nimi zajmują, z całą pewnością nie raz doświadczyli już sytuacji, w której podopieczny odmawiał spożycia posiłku, tłumacząc się brakiem apetytu. Warto jednak zauważyć, że szczególnie w przypadku osób starszych, prawidłowa i dobrze zbilansowana dieta, spełnia kluczową rolę. Pomaga ona utrzymać organizm seniorów w dobrej kondycji, a często także pomaga im przezwyciężyć różnorodne dolegliwości i schorzenia. Wobec tego, co jest przyczyną braku apetytu u osób dorosłych i w jaki sposób można sobie z tym poradzić?

Brak apetytu u osób dorosłych - co jest przyczyną?

Nie da się ukryć, że organizm każdego z nas przechodzi przez ogromne zmiany wraz z upływem lat. Na zmiany związane z układem pokarmowym narażone są tylko w szczególności osoby starsze. To one najczęściej doświadczają zaburzenia procesu łaknienia, co jednak jest zjawiskiem całkowicie naturalnym. Wynika on ze spowolnienia metabolizmu, a to z kolei zmniejsza zapotrzebowanie na kalorie. Niemniej jednak warto zauważyć, że problemy związane z utratą apetytu mogą mieć także znacznie głębsze podłoże. Okazuje się bowiem, że jedną z przyczyn tej dolegliwości mogą być także następstwem nieprawidłowości pracy układu pokarmowego. Wówczas mogą one wskazywać na chorobę lub nawet pasożyty bytujące w przewodzie pokarmowym. Ciekawostką dla opiekunów może być także fakt, że brak lub całkowita utrata apetytu może być wynikiem zaburzeń psychicznych jak np. depresji, na którą narażone są osoby starsze. Warto pamiętać, że opiekunowie nie powinni bagatelizować tego typu objawów. Częste odmawianie posiłków i brak łaknienia może doprowadzić do niedożywienia, co z kolei jest stanem, który zagraża zarówno życiu jak i zdrowiu podopiecznych.

Dlaczego brak apetytu jest niebezpieczny dla osób starszych?

Brak apetytu prowadzi do niedożywienia, a chyba każdy opiekun świadomy jest tego, jak niekomfortowe jest stałe odczuwanie uczucia głodu. Niemniej jednak osoby dorosłe i starsze z brakiem węglowodanów, białka i tłuszczy będą radzić sobie znacznie gorzej, niż miałoby to miejsce w przypadku osób młodszych. W dużej mierze, stały brak apetytu może doprowadzić nawet do skrajnego wyniszczenia organizmu, a stan ten jest poważnym zagrożeniem zarówno zdrowia jak i życia. Brak apetytu i niedożywienie może nieć również za sobą szereg innych konsekwencji, do których można zaliczyć:

pojawienie się anemii - niedokrwistość jest jednym z najczęstszych następstw niedożywienia i wycieńczenia organizmu;
zaburzenia pracy serca - w przypadku kiedy z pożywieniem nie są dostarczane witaminy i minerały - potas i magnes - nasi podopieczni mogą doświadczać częstych arytmii serca;
niedobory wapnia i witamin - to z kolei może doprowadzić nawet do rozwoju osteoporozy;
spadek ogólnej wydolności organizmu - osoby odmawiające posiłku będą odczuwały znaczny spadek energii i sił witalnych;
spadek tolerancji na leki - to jedna z najniebezpieczniejszych konsekwencji niedożywienia, szczególnie jeśli chodzi o osoby dorosłe i seniorów. Spadek tolerancji organizmu na leki i preparaty medyczne może zaburzyć przebieg farmakoterapii i sprawić, że choroby i infekcje będą o wiele trudniejsze do wyleczenia.

Opiekunowie bardzo często doświadczają sytuacji, w której podopieczny odmawia posiłku. Niemniej jednak warto mieć w pamięci to, że dla opiekunów najważniejsze będzie to, by sprawdzić przyczyną utraty apetytu u podopiecznego. Jeśli brak łaknienia spowodowany jest nieprawidłowościami pracy układu pokarmowego, koniecznie będzie wdrożenie odpowiedniej farmakoterapii. Konieczne może być także konsultacja psychologiczna, w momencie kiedy utrata apetytu ma podłoże neurologiczne. Po podstawieniu odpowiedniej diagnozy i wykluczeniu problemów, opiekunowie będą mogli przystąpić do pracy nad tym, by ich podopieczny odzyskał radość ze spożywanych posiłków.

Jak poradzić sobie z utratą apetytu u podopiecznego?

Nie da się ukryć, że problem związany z utratą apetytu u podopiecznego może być dla wielu opiekunów dość frustrujący. Warto jednak pamiętać o tym, że nerwy i stres nie są w tym momencie odpowiednim podejściem. Ważne jest wprowadzenie zmian w diecie podopiecznego. Warto przygotowywać mu posiłki zdrowe i zbilansowane i dbać o odpowiednią higienę ich podawania. Istotne jest to, by serwowane posiłki były pełnowartościowe i podawane w małych porcjach o zwiększonej częstotliwości np. 5- 6 razy dziennie. Ciekawym rozwiązaniem może być także wprowadzenie konkretnych i schematycznych godzin spożywania posiłków przez podopiecznego. Wówczas istnieje szansa na to, że przyzwyczai się on do nowej diety i odzyska utracony apetyt. Opiekunowie w tym momencie muszą wykazać się ogromną cierpliwością i dużą dozą wyrozumiałości. Ważne jest jednak to, by na samym początku wykluczyć możliwe choroby związane z układem pokarmowym, a także podejrzenie depresji lub innych chorób psychologicznych. Dopiero po tym, opiekunowie mogą wprowadzać zmiany w nawykach żywieniowych swoich podopiecznych.